SONSUZLUKTA SONLU OLMAK

 

sevginin külfetini kaldıramıyorum

ağır söylemler aynalardan

yediremediğim çarpıntılar

alışagelmemiş tutarsızlıklar

duyulmamış bir ritim

görülmemiş bir deniz

        evet evet kahverengi

                özlem

                        özledim çok özledim

itiraf edilmeyen her şey

yüzleşmeyeceğim hem de hiçbir zaman

kabullenmeyeceğim hem de hiç

belki ıslanacak yanaklarım ona söz veremem

lakin sitem etmeyeceğim

kandıracağım kendimi nereye kadar giderse artık

ağlayacağım nereye kadar akarsa artık

kabullenmeyeceğim

        yiten tüm inançlarım

                gelmeyin hiçbiriniz

                        hiçkimse

                                hiçbir şey

istemiyorum ve dahi kendimi

sonsuzlukta sonlu olmak

tüm hücrelerimle tek temennim

koca bir kandırmaca

 

 

evet her şey palavra

yoldan geçen insanlar

ıslık, yağmur, çamur, kuş cıvıltısı

gökkuşağı, kahkaha, soğuk

aşk, sevgi, nefret, kin

şehvet, acı, üzüntü

var olduğunu sandığımız cümle alem

hissettiğimiz hissetmediğimiz

inandığımız inanmadığımız

hepsi ama hepsi

hiçliğin birer oyunu

SÖZÜNÜ ETMEYECEĞİM

 

verme izin yağan yağmura

ıslanmasın tenin

yitirdiğini sandığın tüm gülüşlerin

saklanıyor hala dudaklarının arkasında

varlığına inanmadığın o tınısı sevginin

çıkmak için ses tellerini zorlamakta

ve palavra yaftası yapıştırdığın o his

evet çok iyi biliyorsun sözünü etmeyeceğim

KÜL

 

neresi bu silsilenin sonu

ya da var mı bir sonu

yönüm belirsiz

yolları zaten kör gidiyorum

                    KİM BU AYNADAKİ ÇÖZEMİYORUM

bozulmuş bir pusulanın eline düşmüş sefir

bilmediği yollar

görmediği yerler

hoşuna gitmeyen hayaletler

                    ihtirasın esiri olmuş tüm gözler

ah ne güzeldim ben

sakınmazdım sevmekten

                    şimdi bu PERVASIZLIK da neyin nesi

uçsuz bucaksız bir düş

akılalmaz hisler

umarsız çiçekler böcekler

uçuşuyor küller

                    K Ü L L E R

toparlanmakta zorluk çekiyor...