bir düşü aldım elime
yazgı sandım kaderime
bulun bu aklı nerede kaybettim
oturdum karanlığı seyrettim
karanlıktaki gölgesin
konuşuyorsun ama kimse duymuyor
dokunuyorsun ama kimse hissetmiyor
bir kişi dışında….
düşmanısın kendinin esasında
bulun bu aklı nerede kaybettim
ve kimileri duyumsadı seni
kimileri duyumsadığını sandı… safsata
çay kaşığı, balkon perdesi, peygamber kılıcı, zigon sehpa
buz gibi bir karanlık
ner’de bıraktım aklımı
kimin bu gölge? karanlıkta yüzüyor
ateşler saçıyor
adeta bir Hephaistos, çirkin mi çirkin
ağlarcasına bir kahkaha
buram-buram yalnızlık
kaos, karmakarışıklık, kaybedilmiş yer-yol
*akıl* dengini arıyor
bitmeyecek sözler, dökülemeyecek hisler, anlaşılmayacak hiçbir şey, sonu gelmeyecek her şey
karanlıktaki bir gölge gibi kimsenin bilmediği
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder