nefes almamla içime dolan o his
uğramaz oldu aylardır yakınıma
savruk bir döngü gitti gider
e kandırmaca da bir yere kadar
uğultu durmak bilmezken
karıştın gittin kalabalığa
gözlerim her yerde seni ararken
saklanıp durdun uzaklarda
bir yerlerde sıkışıp kalmış
ne ışık ne ses
kendi varlığına şüpheyle
zehir yutuyor zehir kusuyor
umursamaz çoğu şeyi
yorgunluktan
sevmez kimseyi
bıkkınlıktan
ilmek ilmek söktüğüm
özenle işlenmiş bir dantel
bu bir isyan degil
mübalağa edilmiş bir bıkkınlık
tat kaçıran eylemler
uyuşmayan benliğe
farkındalık yüceltmez her daim
berrak kafan bir kere bulandıysa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder